In maart 1950, vlak na de soevereiniteitsoverdracht aan Indonesië, besloot het kabinet-Drees dat alle ontheemde gezinnen zelf voor hun tijdelijke opvang in NL moesten betalen.
In tegenstelling tot de tijdelijk uitgezonden, witte Nederlanders die als repatrianten tussen 1946 en 1949 waren opgevangen.
De sleetse barakken in #kampWesterbork en #kampVughtNM werden snel ingericht; en de overheid sloot contracten met eigenaren van hotels en pensions. 4 gulden 'all-in' per persoon werd betaald (volwassen en baby) met 0,49 cent als winstmarge.
Toen onvoorzien de ene groep na de andere bleef arriveren, verloor de Dienst Maatschappelijke Zorg grip op de controle. En ontstond grootschalige corruptie: pensionhouders bespaarden op de inkoop en maakten grote winsten. Net als de middenstand die tweedehands kleding en meubels voor de volle mep berekenden aan de nieuwkomers.

Dit repressieve opvangsysteem duurde van 1950 tot 1970, maar de feiten en gevolgen zijn pas sinds kort bekend: diepe armoede, discriminatie, achterstelling, laagbetaald werk, kinderen verplicht naar de huishoud- en ambachtsschool en een gemiddelde schuld aan de Nederlandse Staat van 15.000 gulden per berooid gezin. Dat zou nu 47.000 euro zijn. Als start van een nieuw leven. De schuldbrief werd verzonden bij het vertrek vanuit de opvang naar een huurhuis. Schaamte weerhield de 380.000 ontheemden ervan om hier openlijk over te praten.

De "geruisloze integratie" van de Indische gemeenschap is een mythe: het is door schuld, hardvochtige regelgeving en achterstelling afgedwongen terwijl de opvang in #contractpensions gewoon doorgegaan is: in veel van de "Indische" pensions zijn vervolgens Turkse, Marokkaanse en Algerijnse gastarbeiders opgevangen. Zonder dat duidelijk is hoe het verdienmodel in elkaar stak. (Onderzoek, @MuratIsik en @Lotfi_Hamid?).

Toen #Suriname in 1975 onafhankelijk werd en er een exodus plaatvond, werden veel gezinnen in veel voormalige "Indische" pensions ondergebracht. Vaak in erbarmelijke omstandigheden. Ook over deze opvang moeten de feiten nog achterhaald worden (@miguel_heilbron). En is de cirkel rond: de opvang van vluchtelingen in het "Indische" kamp Budel; en de dramatisch slechte opvang van arbeidsmigranten in caravans en vakantiehuisjes voor schandalig veel geld. In 70 jaar tijd is het opvangsysteem in Nederland uitgegroeid tot een #verdienmodel.

Lezing Griselda Molemans: 'De Indische Repatriëring. Feit of propaganda?'
Meer weten over de opvang van ontheemde gezinnen uit Indonesië en vanaf Nieuw-Guinea tussen 1950-1970? Dit is een lezing bij @BeeldenGeluid in 2018: https://www.youtube.com/watch?v=a77tgeSUzMg&t=1324s