Project Augustus - Herdenking Nederlands-Indië 1945 - Burger slachtoffers vòòr 15 augustus '45

Hoewel de 'Nationale herdenking' claimt álle slachtoffers te herdenken, worden de Indonesische burgerslachtoffers niet genoemd ^[1]. Het is volkomen onduidelijk waarom.

De Indonesische regering schatte het totale dodental begin jaren 1950 op 4.000.000, in lijn met het UN rapport. Dat is ruim 5% van de bevolking in die periode.

Rōmusha (労務者)^[2] is een Japans woord voor 'werker'. Voor het overgrote deel Indonesiërs, maar ook Chinezen, Maleiers en Tamils, die gedwongen werden tot het verrichten van -betaalde- arbeid voor de Japanner. Naar schatting zijn er tussen 4 en 10.000.000 mensen door de Japanners geronseld.

De arbeid varieerde van een dag tot de tijd benodigd voor een bepaald project en ging van licht huishoudelijk werk tot zware constructiearbeid. De meesten werkten in hun eigen regio. Anderen werden naar andere gebieden gestuurd. Zij verrichten o.a. dwangarbeid aan de Pekanbaru-spoorweg ^[3] op Sumatra tussen 1943 en '45 en de Birma-Thailand spoorweg ^[4] tussen 1942 - '43'. In verhouding stierven er daar veel meer Romusha’s dan geallieerde POW’s.

De brutaliteit van de Romusha en personen uit andere gedwongen arbeid systemen ^[5] was een van de hoofdredenen van het enorme dodenaantal van Indonesische burgers tijdens de Japanse bezetting.

Heihō’s ^[6] (兵補),niet te verwarren met PETA, waren hulptroepen van het Japanse leger ^[7]. Het Japanse leger recruteerde naar schatting 50.000 Indonesiërs als aanvulling op het 16^th army. Hun officieren waren Japans. Zij konden naar behoefte overal worden ingezet, ver weg van geboortegrond en bv. in de frontlinies. Onder hen 15.000 Indonesische ex-KNIL militairen

PETA ^[8] (Pembela Tanah Air – Defenders of the Homeland), door Japan in Indonesië opgericht op 3 oktober 1943 op aangeven van religeuze groepen. De training was gecentreerd in het militaire complex van Bogor. Het leger van PETA heeft een belangrijke rol gespeeld in de Indonesische Onafhankelijkheidsoorlog en wordt algemeen beschouwd als een van de voorlopers van het Indonesische nationale leger.

‘Voor Nederlanders kun je de hele oorlog in het Verre Oosten samenvatten in één woord: Jappenkamp ^[9]

De UN spreekt van 14.800 slachtoffers onder geïnterneerde Europese burgers. In onderstaande tabel wordt op basis van diverse bronnen een boven- en ondergrens aangegeven.

Schattingen van omgekomen Europese burgers in Jappenkampen liggen tussen 10.500 en 16.800.

Met 'Buitenkampers' worden de Europese ic. Nederlands-Indische bevolkingsgroepen bedoeld. Personen die de Japanse bezetting niet in een kamp hebben doorgemaakt.

Hoeveel niet-geïnterneerde (Indo-)Europeanen er precies van de honger en andere ontberingen zijn omgekomen is niet bekend. Het aantal slachtoffers wordt geschat tussen 3.500 en 20.000. Dat is respectievelijk 0.1% en 0.5% van het totaal aantal omgekomen burgers (4 miljoen).

Eind 1948 waren er in heel Indonesië nog circa 2.500 Europeanen zoek, waaronder personen in die in de Japanse bezettingstijd spoorloos waren verdwenen.

Comfort Women, ook wel 'troostmeisjes' genoemd, waren vrouwen die voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog door particulieren en de Japanse officiële instanties ter beschikking werd gesteld aan de Japanse militairen. Deze vrouwen waren seksslavinnen die tegen hun wil werden vastgehouden en gedwongen zich te prostitueren ^[11] en zijn als zodanig slachtoffers van de Japanse bezetting.

Historici spreken vandaag van naar schatting 200.000 vrouwen. De meisjes en vrouwen waren voornamelijk afkomstig van China, Japan, Korea, Taiwan, de Filipijnen, Singapore, Maleisië, Birma, Nederlands-Indië, Thailand, Vietnam en een aantal eilanden in de Stille Oceaan.

Nederlands-Indië was het enige land waar westerse vrouwen op grote schaal als dwangprostituee werden ingezet ^[12].

"August 14 marked the 1400th Wednesday rally in Korea, which started 27 years ago, demanding the Japanese government a formal apology and proper compensation for its wartime sexual enslavement" ^[13].
Zuid-Korea en Japan zijn hierover in 2019 in een bittere handelsoorlog terecht gekomen.