Harrie (14) is uit huis gezet, wordt kleine crimineel maar komt toch goed terecht - ook jongerenwerk #1

Harrie is bijna 15 en zwerft over straat. Zoals gewoonlijk komt hij een paar minuten na mij vroeg in de ochtend het kantoortje van het jeugdcentrum binnen. Het is buiten nat en bitter koud. Ik ben bezig koffie te zetten en breng in de keuken gelijk wat water aan de kook. Voor een grote mok thee. Met veel suiker. Vindt' ie lekker.

Enige tijd geleden horen we dat Harrie op straat rondzwerft. Hij was een regelmatige bezoeker van het Jeugdcentrum en dat stopte plotseling. Niemand wist precies waar hij uithing of sliep en wat er aan de hand is. Af en toe horen we dat hij ergens is gesignaleerd. Loopt als een spook in zijn eentje door het dorp. Ziet er verwaarloost uit. We kennen hem als een vrolijk en actief kereltje. Altijd netjes in de kleren en verzorgt.

Tegen iedereen die we kennen, zeggen we dat ze hem moeten aanspreken en uitnodigen in het centrum. De jongeren, de vrijwilligers. We gaan allemaal de straat op. Rijden een extra rondje.

Er wordt af en toe contact gelegd, maar hij weigert te komen. In die periode is het nog volop zomer en lekker warm. 'Ik heb geen zin om erover te praten'.

Harrie drinkt zijn gloeiend hete thee op en eet tussendoor de koekjes doos leeg. Bastognes. 'Lekker?', vraag ik. Ik krijg een bevestigende blik met instemmende geluiden. Hij wil nog wel een mok thee. Mededeelzaam is Harrie nog steeds niet. De eerste paar dagen zit hij alleen maar in de hoek van het kantoortje naar mij te kijken en verdwijnt als de thee op is. Of als er iemand anders binnenkomt. 'Neem nog een paar boterhammen mee'. Ik heb expres wat extra gesmeerde broodjes meegenomen.

→ wordt vervolgd

Lees het volledige verhaal hier.