07 August 2012

#zwerfjongeren #eropaf #huisbezoek #samenwerking #jongerenwerk

Eerste versie geschreven op 2012-08-07

Het verhaal speelt zich ~ 30 jaar geleden af. Soms vraag ik me af hoe het nu met 'Harrie' is..

De tekst uit 2012 vond ik in een hoekje van een van mijn NAS'. En is nog steeds actueel.

In 2010 zijn er gemiddeld ongeveer 5 zwerfjongeren per 10.000 inwoners. In 2016 7 zwerfjongeren per 10.000 inwoners.

Sinds 1990 - ~ jaar waarin het verhaal zich afspeeld - is het aantal zwerfjongeren verdubbeld [1].

Huisbezoek

Dit ritueel herhaalt zich een paar dagen. We horen dat hij de nacht door brengt in open gebroken caravan’s en auto’s. Ik besluit bij zijn ouders langs te gaan. Ik word aarzelend binnengelaten en voorzien van een bakje koffie. De stiefmoeder loopt door de kamer met haar pasgeboren kind op de arm. Harries moeder is een jaar of 2 geleden plotseling overleden. De vader vertelt dat het tussen Harrie en de stiefmoeder niet goed gaat. De spanning in huis liep dermate op dat hij Harrie uit huis heeft gezet.

De sfeer is ongemakkelijk en ik doe mijn best het gesprek op gang te houden. Ik vertel dat Harrie bijna elke dag in het jeugdcentrum langskomt. Ik zie opluchting in het gezicht van vader. De stiefmoeder verlaat de kamer om het kind te verschonen. De vader laat gehaast merken dat hij zich zorgen maakt en zich tussen 2 vuren voelt staan. Ik knik begrijpend, maar mijn hart zegt wat anders. Ik vertrek in de wetenschap dat de vader zijn zoon niet meer in huis zal nemen. In gedachten verzonken en enigszins verstoort stap ik op mijn Goldwing en rij terug naar mijn kantoor. Iets harder als normaal.

Samenwerking

Een paar dagen ervoor ben ik langs geweest bij het Maatschappelijk Werk. 'Nee, het gezin is hier niet bekend'. Ook bij Jeugdzorg zit Harrie niet in een dossier. Bij de afdeling jeugd van de politie staat hij op een lijstje. Mogelijk betrokken bij inbraken en heling. We spreken af dat we contact houden met als doel te voorkomen dat Harrie in de jeugdgevangenis terecht komt. We weten allemaal dat het dan van kwaad tot erger wordt.

Op enig moment stemt Harrie toe met mij mee naar huis te gaan. Hij verspreidt inmiddels een bedenkelijk luchtje en is zichtbaar afgevallen. Hij eet met het gezin mee aan tafel nadat hij onder de douche is geweest en zijn kleren in de wasmachine zijn gestopt. Ook het bundeltje uit een plastic tasje. Kijkt nog even mee naar TV en verdwijnt dan naar het bed wat we hebben opgemaakt. Beetje onder protest, maar ja, de kleren zijn nog niet droog. Hondsmoe zo blijkt. Harrie slaapt wel 2 gaten in de dag. Zo onderhouden we Harrie een tijdje, die 1 of 2 keer per week langskomt.

De contacten met het AMW en politie worden geintensiveerd. Eigenlijk kan niemand wat doen tenzij er 'iets gebeurd'. Op een kwade nacht wordt Harrie opgepakt tijdens een inbraak met een stel kornuiten. Hij staat op de uitkijk en wordt als enige in de kraag gegrepen. Ik ga op bezoek in de politiecel en stel het zichtbare hoopje ellende gerust. Zonder alteveel effect. 'Het is in ieder geval warm en ik krijg eten'.