Augustus - Er is teveel om te vertellen. Teveel om te herinneren. Liever vergeten. Behalve mijn zusje.

#woii #herdenken #gedenken #nadenken

Augustus is een lastige maand. Op 7 augustus overleed mijn zusje. Plotseling. Nog maar 44 jaar oud. Nog maar 17 jaar geleden.

We denken thuis niet zozeer aan 14 augustus 1945. V-J-Day^[1][2]. De wapenstilstand in Azië.
Of 17 augustus 1945. De dag dat Soekarno de 'Republic Indonesia' uitriep.
Of 2 september 1945. De formele overgave van Japan.
Of de daaraan voorafgaande atoombommen op Hiroshima en Nagasaki.
Nog maar 75 jaar geleden.

Er wordt in de familie weleens wat gemopperd over het verlies van have en goed.
Waaronder de hondjes Dikkie en Teske en de kat PoeiPoei.
Want na 17 augustus gaat iedereen op de vlucht voor de Indonesiërs die geen Indonesiër is.
De onbetaalde KNIL salarisssen.
Nog maar 75 jaar geleden.

Er wordt weleens wat over vermoordde familie van gedachten gewisseld.
Over Eva die langs kwam om te horen of oom Robert nog leefde.
Over de ooms Willy die in het jappenkamp Tjimahi overleden of oom Robert in Birma.
Over de moordtochten van Indonesische jeugd in Surabaya waarbij Willy, Catrien en hun zoons Benno en Johnnie zijn vermoord.
Over de vlucht naar Australië in een B-25. Over hoe prettig het daar was.
Nog maar 75 jaar geleden.

Er wordt niet gepraat over de Japanse kampen.
De Hellships. Fukuoka. Birma. Bersiap.
De onjuiste strijd tegen de Indonesiërs.
De reis met de 'Fairsea' naar holland.
De koude en vijandige ontvangst in 1950.
Het 'opvangkamp'. De schamele huisvesting en inboedel.
Dat die 'hulp' aan de staat moest worden terug betaald.
Nog maar 70 jaar geleden.

Er is teveel om te vertellen. Teveel om te herinneren. Liever vergeten.

Behalve mijn zusje, een dochter, moeder van 4 kinderen. Alsof het gister was.