Fukuoka 8B - Yamano - Krijgsgevangenen kamp op Kyushu in Japan

De barakken, met kamers van 6 a 12 man, 10 'x 100', totale hoogte 20' tot 25' werden gebouwd van hout in een aantal gevallen van klei en cement. De daken waren tegel, dakspanen en klei, maar niet in combinatie van twee of meer van deze materialen. De vloeren waren grond. Sommige van deze gebouwen werden aan de binnenzijde met gips geïsoleerd, anderen met multiplex. Weer anderen werden helemaal niet geïsoleerd. Twee extra barakken werden later gebouwd. Alle barakken zijn uitgerust met papieren ramen. Geen verwarming. Gevangenen sliepen op rieten matten. Er waren Kasten voor het opbergen van kleding. De barakken waren besmet met luizen.

Twee latrines bevonden zich in ziekenhuisgebouwen, drie in een einde van dat aantal barakken en twee in combinatie met bad en wasruimte. De meesten waren van cement, of afzonderlijke kuilen met gaten uitgezaagd in de vloer. Enkele waren van het stoel-type. Urinoir afval en uitwerpselen werden opgevangen in cement-gesloten containers wat werd gebruikt als mest voor de kamp tuinen.

Een gescheiden bad gebouw 20 'x 40' was opgericht met een latrine aan het eind. Het was uitgerust met een bad 15 'x 6' x 4 ', twee douches en een kleding kast. Warm water was altijd beschikbaar. Het bad werd genoemd als het beste aspect van het kamp en zou hebben bijgedragen als een levensreddende faciliteit en als morele opkikker.

Een apart gebouw met keuken. De bakkerij was een klein, vrijstaand gebouw in de buurt van de keuken. De gevangenen aten in de kantine in drie ploegen per 24 uur.

Het hoofdvoedsel bestond uit 550 tot 750 gram rijst per dag, die af en toe werd aangevuld met aardappelen, groenvoer bestaande uit chrysantenblaadjes, bonentoppen en zeewier, sojabonen, een kleine portie vlees (zeer zelden) en brood ^[2], verdeeld in drie maaltijden.

We leerden uit ervaring dat het nutteloos was om over het eten te klagen, omdat een dergelijke klacht, waar dan ook, altijd resulteerde in een brutale behandeling van de klager, meestal de partijleider (hancho)^[2].

Er was geen variatie in het dieet. Gevangenen kookten. Er waren geen faciliteiten om schoon te maken en de hygiënische omstandigheden in het algemeen waren non-existent. Het eten werd gekookt in grote ijzeren ketels.

Een van de barakken werd eerst gebruikt als een ziekenhuis, maar later werd een apart gebouw voor dit doel gebouwd. De Medische officieren van het Amerikaanse leger en een Nederlandse arts (van der Meer) stelden hun diensten ter beschikking aan alle gevangenen.

Medische voorraden waren zeer onvoldoende tot november 1944 toen aanvoer kwam van het Rode Kruis. Deze leveringen werden beschikbaar gesteld in net voldoende hoeveelheden.Het gebruik voorkwam vele doden aan longontsteking in de winter van 1944-45. Geen faciliteiten of middelen waren beschikbaar voor de behandeling van breuken, of zwakte of duizeligheid. Er was geen tandarts in het kamp, maar sommige extracties werden uitgevoerd in een plaatselijk ziekenhuis. Een aantal gevangenen kregen chirurgische behandeling in het civiele ziekenhuis. Alle medische behandeling werd verricht onder toezicht van Japanse officieren.

(1) Inkomend: De Amerikaanse en Nederlandse gevangenen kregen geen post. De Britse gevangenen kregen oude post voornamelijk uit Java. (2) Uitgaand: Van maart 1944 tot augustus 1945 mochten de Amerikaanse gevangenen in totaal vier kaarten sturen.

De officieren werden belast met administratief werk en tuinieren. De manschappen werden toegewezen aan het werk in en bij de kolenmijnen in drie ploegen van acht uur elk. Twee uur moet aan de acht worden toegevoegd vanwege de loopafstand van kamp naar de mijnen en terug. De gevangenen hadden drie rustdagen per maand. De medische officieren hadden medische taken en hielden toezicht op het tuinieren.

De mijnen waren niet uitgerust met veiligheidsvoorzieningen. Instortingen waren gebruikelijk en een aantal sterfgevallen werden hierdoor veroorzaakt. De gevangenen waren constant op de hoogte van dit gevaar, en hun nerveuze angst was een grotere bedreiging voor hun gezondheid dan het eigenlijke werk op basis, volgens de kamp chirurg.

De Japanse leidinggevend personeel was in zijn algemeenheid wreed en afranselingen kwamen frequent voor.